In beeld: Orang-oetans, vulkanen en de waterval op Sumatra

Check onze foto’s hieronder!

Apen fladderden continu rond op ons balkon, nog in Bukit Lawang. Ze zagen in één oogopslag dat er weinig te snaaien viel, dus bleven ze hooguit even zitten om ons aan te gapen en wij hen.

Één vlegel was de uitzondering en beroofde mij van mijn whisky cola die op het borreltafeltje stond. De eikel nam voor ons plaats op de grond met zijn fris vergaarde bekertje, stak zijn pluizenbek erin en zag vanwege zijn vastgeklemde kop in dat het slimmer was het bekertje met het handje om te tikken en rustig uit te schenken over het hele balkon. Likte makkelijker. Hij sloot af met een vers gelegd stinkplasje op mijn zojuist gewassen bh die op de brede balkon reling lag te drogen, bij wijze van eerbaar afscheid.

We vertrokken toen maar naar Berastagi, zo’n vijf uur zuidoostelijk. We wilden per se Mount Rinjani beklimmen gedurende drie dagen, een vulkaan op het eiland Lombok. Dat kon pas weer vanaf april, wat niet in onze reisroute paste. Mount Sibayak bij Berastagi op Sumatra werd het alternatief. We leerden alleen op de vooravond van de tocht dat deze slechts ruim een uur zou duren. Voor frkkn’ mietjes is dat, dus met een crabby kwakker dat wij opeens rondliepen.

Een ware zegen bleek het. Om half vijf ‘s ochtends stonden we al de vulkaan op te stiefelen, alles om op tijd boven te zijn voor zonsopgang. Het duurde denkelijk bijna zeventien seconden voordat we liepen te hijgen als een paard, wat zeg ik, als een weide vol met de dieren. Dat uurtje dat wij zo slap vonden, we haalden ‘m maar net aan.

In elk geval, retevet dat het was, daarboven op Sibayak. Na oud lava gedragen te hebben, water te hebben aangeraakt dat vers onder de aardkorst lag te pruttelen, en stoom dat met idiote kracht en nog idioter kabaal uit de geisers spoot, lagen we te chillen in de nabijgelegen hotsprings. Geen andere ziel te bekennen. Precies zoals wij dat mogen lusten. Onze bikini’s dragen nog steeds wel, ondanks verscheidene was pogingen, lichtjes de deugdelijke geur van verrot ei. Voor wie me niet gelooft, kom een keertje langs: we bieden snuffelstages. Geef ons een fles wijn en we hebben het niet meer over studiegelden.